Grote en kleinere trauma’s
Gisteren op 13 november was de herdenking van de aanslagen in Parijs in 2015. De dag ervoor was op Een Vandaag een item over Caroline Langlade, een overlevende van Bataclan en het boegbeeld van Life for Paris, een organisatie die zich opwerpt om slachtoffers en hulpverleners van de aanslagen op allerlei manieren te helpen (http://buitenland.eenvandaag.nl/tv-items/70369/bataclan_een_jaar_later_het_verhaal_van_caroline vanaf 14:15).
Caroline: ’Wat me nu razend maakt is dat mensen met psychisch letsel weinig hulp krijgen.’
Ze vertelt welke klachten zij allemaal heeft en wat andere slachtoffers en hulpverleners nog steeds doormaken. En dat is niet niks. Voortdurend alert zijn, nachtmerries, een geheugen als gatenkaas, verwardheid, concentratieverlies, continu stijf van de stress staan. Sommige jonge mensen hebben een hartaanval gekregen en enkele anderen hebben zelfmoord gepleegd omdat ze in een depressie terechtkwamen en geen of te weinig hulp kregen.
Dit zijn zulke zware trauma’s, dat is bijna niet voor te stellen. En toch kunnen de meeste mensen met de juiste hulp weer hun leven gaan oppakken. Voor de een zal dat makkelijker gaan dan voor de ander. Dat kan ook te maken hebben met iemands verleden. Als daar al het nodige is voorgevallen, krijg je een stapeleffect.
Alledaagse trauma’s
Wanneer mensen van me horen dat ik naast coach en burn-outexpert ook nog traumatherapeut ben, dan vragen ze aan mij wat voor trauma’s ik dan behandel. Daarbij denken ze dat het niet over henzelf gaat. Mensen associëren trauma’s met aanslagen, oorlog, grote calamiteiten, e.d.
Maar iedereen heeft in meer of mindere mate last van kleine of grotere trauma’s die we oplopen omdat we leven. Van sommige trauma’s heb je weinig last en van andere veel. In mijn vorige blog heb ik daarover verteld.
Hulp bij trauma
Het zelfhelend vermogen van een mens is groot maar het kan baat hebben bij hulp. Gelukkig zijn er goede therapieën voorhanden. Voor de een zal de ene therapie goed werken, en voor iemand anders weer een andere. EMDR werkte bijvoorbeeld bij mij niet maar ik heb veel gehad aan Somatic Experiencing®. Daarom ben ik me daarin gaan specialiseren. Het is een zachte methode die ook bij kinderen kan worden toegepast. Een volgende keer zal ik uitgebreider ingaan op deze lichaamsgerichte methode. Veel mensen kennen het wel van het boek De tijger ontwaakt van Peter Levine.
